Vooruit denken bij terminale ziekte: “We willen niet dat straks alles tegelijk op ons afkomt.”

Ik werd gebeld door Henny, die met zijn prachtig Amsterdamse accent vertelde dat zijn vrouw terminaal was: “Ik zag je elke keer in de krant staan en je foto sprak mij aan, vandaar dat ik je bel. Wij willen alvast het één en ander regelen, zodat straks niet alles tegelijk op ons afkomt.”

Er volgde een fijn gesprek met het gezin. Henny en Rhanna waren bijna 42 jaar getrouwd. Allebei gestopt met werken en anderhalf jaar geleden verhuisd naar het mooie Twente, om daar samen oud te worden, te genieten van de natuur en te wandelen met de honden. Dit alles was helaas van korte duur.

Een rollercoaster na een hersenbloeding

Het begon met een hersenbloeding. Vanaf dat moment kwam het gezin in een rollercoaster terecht. Er bleek veel meer aan de hand. Rhanna veranderde van een zelfstandige, actieve vrouw in iemand die afhankelijk werd van hulp. Iets dat totaal niet bij haar paste.

Toch wist ze de tijd die haar nog gegeven was bewust door te brengen: leuke dingen doen, fijne gesprekken voeren, genieten van de kleine dingen. Momenten koesteren.

Een leven vol gezelligheid en liefde

“Gezelligheid stond voorop,” vertelde Henny. “Een potje kaarten, een biertje, feestjes, bezoekjes aan vrienden en familie – Rhanna was er altijd voor in. En iedereen kwam ook graag bij ons. Ze was dol op gezelschapsspelletjes. ‘Gaan we nog wat doen of blijven we op de bank hangen?’ zei ze dan.”

Volgens zoon Mark was zijn moeder bijzonder mooi, lief en aardig. Maar vooral heel gezellig. Dochter Kelly voegde toe: “Je hoorde haar altijd lachen of praten, zelfs ’s nachts. Voor een paar mooie schoenen van Marktplaats reed ze met gemak het hele land door. Als ze maar pasten.”

Persoonlijk afscheid in Twente, met oog voor detail

Een paar dagen later werd ik gebeld: Rhanna was overleden. Samen verzorgden we haar. Omdat dansen hun gezamenlijke passie was, droeg ze haar prachtige dansjurk. Speciaal nog gepast samen met Kelly. Haar haren werden opgestoken en de roze lipstick mocht natuurlijk niet ontbreken. Aan al haar wensen werd gehoor gegeven. Ze lag daar zó mooi. Zó anders. Het voelde als een heel bijzonder moment.

Een kleurrijk afscheid dat bij haar paste

Ook tijdens het afscheid was te voelen hoeveel Rhanna had betekend voor anderen. Er werden warme woorden gesproken, een vriendin zong een prachtig operastuk… zelfs de honden waren erbij. Roze, haar lievelingskleur, was overal te zien. In bloemen, schoenen, blouses, jasjes en shawls. Een liefdevol eerbetoon aan een vrouw, die niet onopgemerkt bleef.

Wil je ook vooruit denken over een afscheid dat bij je past, of zoek je iemand die écht de tijd neemt voor zo’n bijzonder moment? Neem gerust contact op. Ik help je graag, in alle rust en met volle aandacht.