Vorig jaar was zijn moeder overleden en mocht ik haar afscheid begeleiden. Met Wiebe had ik gelijk een speciaal lijntje. Nu, nog geen jaar later, was het zijn tijd. Een bijzondere, vrolijke en kleurrijke man. Die, ondanks zijn beperking, alles uit het leven haalde. Trots op zijn eigen wereld, zijn eigen omgeving, zijn eigen weetjes en zijn eigen geluk. 

Zijn laatste wens

Hij was bezeten van zijn hobby: vissen. Op zijn sterfdag zat hij ’s middags nog aan de waterkant. Voor zich uitstarend naar die dobber, om – bij de eerste de beste beweging in het water – gelijk enthousiast en vol spanning zijn lijn in te halen. Er werden nog zeker 20 visjes gevangen. Daarmee was zijn laatste wens vervuld. Want vissen was niet alleen zijn uitlaatklep. Nee, vissen was zo ongeveer zijn leven. 

Afscheid in Almelo

Op zijn woonlocatie in Almelo werd een prachtig afscheid georganiseerd, waarbij Wiebe nog één keer in het licht werd gezet. Bewoners, zorgmedewerkers en familie zaten rondom hem. Zijn kist was versierd met een slinger van visjes, gemaakt door de mensen die bij hem woonden. Ook zijn zelfgemaakte kunstwerken kregen een plekje. Want Wiebe was niet alleen een visser, hij was ook nog eens een kunstenaar. Na afloop van het samenzijn werd er een mooie erehaag gevormd. En een aantal bewoners liep mee voor de rouwauto uit. Als eerbetoon. Speciaal voor Wiebe. 

Vanuit het hart

Wat dit afscheid het allermooist maakte, was de puurheid van de mensen. Alles mocht er zijn die middag. Niet vanuit perfectie, maar vanuit het hart. Het was een afscheid met een heel bijzonder randje. Een afscheid waar ik een extra warm gevoel van kreeg. 

Wil je ook vooruit denken over een afscheid dat bij je past, of zoek je iemand die écht de tijd neemt voor zo’n bijzonder moment? Neem gerust contact op. Ik help je graag, in alle rust en met volle aandacht.